یکی از
فواید حجاب ، برای دیدن شدن زن می باشد اما برخی معتقدند حجاب ، مانع دیده شدن زن در جامعه می شود ؛ در اینجا باید اشاره کرد که انسان موجود مرکب از روح و جسم است و حقیقت انسانی او روح است نه بدن.
بدن مَرکَب انسان است.
ما انسان‌ها راه زیادی آمده‌ایم تا به عالم طبیعت و دنیا رسیدیم. ابتدا در عالم انوار بودیم.
با ورود به عالم انوار، مرکبی از جنس نور در اختیار ما قرار گرفت و بر آن سوار شدیم تا این که آن عالم طی شد. سپس از آن مرکب پیاده شدیم و مَرکب مزبور در آن عالم ماند و ما وارد عالم اظله و اشباح ( سایه‌ها ) شدیم و در آن‌جا بر مرکبی از جنس شَبَح سوار شدیم. پس از طی آن عالم، از مرکب شبحی هم پیاده شدیم و آن مرکب در آن عالم ماند و ما وارد عالم ذَر شدیم. در عالم ذر بر مرکبی از جنس آن عالم سوار شدیم و پس از طی آن عالم نیز از مرکب ذره‌ای پیاده شدیم و آن مرکب در عالم ذر ماند و خود ما وارد عالم طبیعت شدیم.
در این عالم سوار بر مرکبی خاکی به نام جسم شدیم که متناسب با عالم طبیعت است.
پس از طی عالم طبیعت از مرکب جسم هم پیاده می‌شویم،
بدن ما می‌میرد و آن را دفع می‌کنند و متلاشی می‌شود و ما وارد عالم برزخ شده و سوار بر مرکبی به نام قالب مثالی می شویم.
عالم برزخ هم که تمام شد، عالم قیامت شده و سوار بر مرکبی از جنس آن عالم خواهیم شد.
انسان همچون مسافری است که قسمتی از سفرش را با هواپیما، قسمتی دیگر را با اتومبیل و بخش دیگر را با کشتی طی می‌کند. خود مسافر غیر از هواپیما، اتومبیل و کشتی است.
خود انسان نیز غیر از پیکرهایی است که به عنوان مرکب در هر عالم در اختیارش قرار می‌گیرد.
نکته ی مهم این است که گاهی ظهور مرکب وسیله نقلیه، مانع توجه به کسی می‌شود که سوار بر آن است.
فرض کن یک اتومبیل بسیار شیک و خوش استیل و زیبا از خیابان رد می‌شود و همه افراد، خیره خیره به آن اتومبیل نگاه می‌کند. وقتی اتومبیل رد شد، اگر از آن‌ها سوال شود:
راننده اتومبیل زن بود یا مرد ؟
عینکی بود یا نه؟
لباس او چگونه بود؟
جواب خواهند داد: به راننده چکار داریم؟ ماشین را ندیدی چقدر زیبا بود؟!
خداوند متعال در آفرینشِ بدنی که زن بر آن سوار است، زیبایی و ظرافت بیشتری به خرج داده است.
اگر این مرکب بی پرده در جامعه عرضه شود، توجه همگان به سمت بدن، که مرکب زن است معطوف می‌شود و هیچ‌کس توجه نمی‌کند و اهمیت نمی‌دهد کی روحی که بر این مرکب سوار است، کیست؟!
زن یعنی شخصیت انسانی زن.
زن یعنی اندیشه و کمالات انسانی و دانش و تفکرات زن و در یک جمله، یعنی روح زن .
اما هنگامی که زن بدن خود را آرایش و تزیین می‌کند و در جامعه در معرض دید قرار می‌دهد، همه توجه‌ها به بدن او متمرکز می‌شود و کسی به دید یک انسان، با اندیشه، دانش، روحیات و اخلاق انسانی به او نمی‌نگرد. یعنی شخصیت انسانی او در پشت زیبایی جسمانی او گم می‌شود.
اسلام می‌گوید:
ای زن! بدن تو حجاب و مانع دیده شدن شخصیت توست، پس آن را بپوشان تا خودت دیده شوی و توجه‌ها به شخصیت انسانیت متمرکز شود.
حجاب ، مانع دیده شدن زن نیست؛ بلکه برای این است که خود حقیقی دیده شود.
بدنت را بپوشان تا خودت دیده شوی؛ تا هنگامی که به تو نگاه می کنند، به دانش، اندیشه، اخلاقیات، شخصیت و حقیقت وجودی و جنبه انسانی توجه کنند.
ای زن! آن هنگام که خدا روح تو را آفرید، فرمود:
فَتَبارَکَ اللهُ اَحسَنَ الخالِقینَ: آفرین بر خدا، نیکوترین آفرینندگان.
این اشتباهی بزرگ است که تمامی زیبایی خود را در پیکر جسمانی و مرکب خاکی ات بدانی.
اگر حقیقت خود را بشناسی، می‌بینی که جلوه جمال بی‌نهایت خدایی.
خداوند زیبایی‌های زیادی در وجود تو پنهان کرده است. خود را کشف کن.
اگر زنی به زیبایی‌هایی که خداوند در روحش تعبیه کرده است پی ببرد،هرگز به زیبایی ظاهریش نمی‌نازد.
ای زن! خود را با مرکبت عوضی نگیر، که تو خیلی با ارزش‌تر از آن هستی.
چقدر کوته‌فکری و تنگ‌نظری است که زن فکر کند هیچ بخش خواستنی‌تر و جذاب‌تر و دوست داشتنی‌تر از بدن، در او وجود ندارد. شخصی را در نظر بگیرید که قصری بسیار مجلل با تالارها و سالن‌های فوق‌العاده زیبا دارد. این قصر مجلل، انباری و سرویس بهداشتی هم دارد. طبیعتاً در قصر به این زیبایی، انباری و حمام و توالت را نیز زیبا درست کرده اند. اما چقدر کوتاه فکری است که صاحب این قصر، به هر مهمانی که بر او وارد می‌شود، انباری، دست‌شویی و توالت آن را نشان دهد.
زیبایی شخصیت زن که خدا در روح او قرار داده است کجا و زیبایی پیکر جسمانی اش کجا؟!
البته اسلام نمی‌گوید همین مرکب را هم به طور مطلق و همیشه بپوشان.
بلکه می‌گوید آن را آرایش کن و به همسرت تجلی کن که خداوند برای این کار به تو اجر می دهد.
اما بدنت را در جامعه عرضه نکن که خودت گم می‌شوی.
پس حجاب برای دیده نشدن زن نیست؛ بلکه برای دیده شدن اوست.
